Ik kan gewoon niet meer!

´Ik weet het gewoon niet meer, Saskia. We zijn nu al zoveel jaar bezig met hulpverlening. We zijn al jaren bezig met ontelbaar veel gesprekken met school, met instanties, met van alles. Ik denk dat wij gewoon gefaald hebben als ouders. Wij kunnen dit gewoon niet. Ik ben helemaal op.´

Extreem en langdurig vermoeid zijn, je helemaal opgebrand voelen door de stress van het ouderschap en het constante gevoel hebben dat je faalt. Dit kunnen kenmerken zijn van parentale burnout, ook wel een ouderschaps-burnout genoemd. (Ouders van nu, 2023)

De klachten lijken op die van een “gewone” burnout, alleen ligt de oorzaak niet bij werk, maar bij het ouderschap. De precieze oorzaak kan hierin voor iedere ouder anders liggen. Een gewone burnout is inmiddels een aanvaard begrip. Maar op een ouderschapsburnout ligt nog een groot taboe.

Wat je vaak bij ouders van hoogbegaafde kinderen die vastlopen ziet, is dat zij al jaren bezig zijn om te vechten voor de behoeften van hun kinderen. Regelmatig gebeurt het dat deze kinderen thuis heftig gedrag laten zien, maar dit buitenshuis verbergen.

Ouders zien dan thuis een kind dat kapot gaat als het nog langer naar school moet en zegt zo niet meer te willen leven, of zij hebben thuis te maken met een kind dat onhandelbaar is en enorme driftbuien of gedragsproblemen laat zien.

Maar buitenshuis lijken zij het ideale kind te hebben. Hierdoor voelen ouders zich vaak niet gezien en gehoord. Het bevestigt ook vaak hun idee dat het aan hen ligt want het kind laat het enkel thuis zien.

Zij zoeken hulp, maar ook bij hulpverlening laten deze kinderen zich vaak moeilijk zien. Zij doorzien protocollen en stemmen af op de hulpverlener. Zo zitten zij onbewust hun eigen hulp in de weg. De hulpverlener is dan heel erg tevreden over de voortgang van het kind in de sessies, maar thuis is er niets veranderd.

Ouders moeten vaak ook allebei werken en moeten vaak vrij nemen van hun werk om naar alle verschillende afspraken voor hun kind(eren) te gaan. Dit legt ook weer druk op de werksituatie. Zo ontstaat er een stressvolle vicieuze cirkel. Ouders beschrijven het als vastzitten als een hamster in het rad. Blijven rennen, maar nergens vooruit komen.

De verschillende stressreacties spelen een grote rol. Wanneer men het idee heeft dat het gevecht gewonnen kan worden, zal je systeem gaan vechten. Vele gesprekken, mails etc. volgen. Wanneer het gevecht niet meer gewonnen kan worden, zal je systeem gaan vluchten. Misschien in scrollen op je telefoon, maar ook in werk of sociaal leven kan er gevlucht worden. Alles om de stress van de thuissituatie niet meer te voelen.

Wanneer je al zo lang hebt gevochten en gevlucht, houdt het ergens op. Je komt dan in verlammen terecht. Je kan gewoon niet meer. Het voelt eindeloos en hopeloos. Je geeft maar gewoon toe aan wat anderen willen, want je hebt de fut niet meer voor de strijd.

Kinderen en jongeren voelen hierdoor de ruimte en zullen deze dan ook pakken. Zo komen ook thuis de stressreacties voorbij. Van vechten en vluchten naar verlammen. Doordat ouders de grenzen niet meer kunnen trekken vanuit hun verlamming, wordt het gevoel van onveiligheid onbewust vergroot bij de kinderen en dus neemt het stressgedrag alleen maar toe.

Zo kom je uiteindelijk bij die ouderschapsburnout uit. Het voelt als een eindeloze marteling. Je rijdt naar huis van je werk en je voelt de knoop in je maag al weer toenemen. Daar gaan we weer, denk je.

Wanneer je kind niet in het standaard stramien mee kan gaan om wat voor reden dan ook, is dit een extra belasting voor ouders. Wanneer het om meerdere kinderen gaat of er een beperkt netwerk is, neemt de belasting toe. Wanneer er sprake is van gescheiden ouders en bonusouders kan de druk verder verhoogd worden.

De relatie tussen ouders of verzorgers komt onder druk te staan. Je raakt elkaar en jezelf kwijt.

Wil je leren hoe je iets kunt betekenen voor deze gezinnen? Ben je een talentbegeleider, coach, HB specialist of coördinator, psycholoog etc. en wil je graag meer weten over dit onderwerp en hier uitleg over kunnen geven of hen ondersteunen op hun pad?

Ben jij een ouder die zelf meer wil weten over hoe dit nu werkt? Wil je uit kunnen leggen aan bijvoorbeeld school waarom ze JUIST thuis dit gedrag laten zien en dat dit laat zien dat zij zich thuis veilig voelen? Wil je leren hoe je tot constructieve gesprekken kunt komen thuis en met de betrokken partijen?

Neem dan eens een kijkje in onze HeartBraining Academie.

Wij willen ontzettend graag dat er meer begrip komt voor parentale burnout klachten. Wij willen heel graag deze ouders een hart onder de riem steken en hen helpen bij zichzelf weer terugvinden. Het begin is dat er meer openheid over dit onderwerp mag komen en de schaamte erover de deur uit mag. Er is niets om je voor te schamen.

Je hebt gewoon al heel lang je uiterste best gedaan en bent nu op. Je hebt niet gefaald, maar je bent uitgeput. Er is hulp nodig en dan kan dit echt veranderen. Zo kan het gezinsleven weer draaglijk worden en de vervulling geven die je wenst. Natuurlijk blijft het ouderschap uitdagingen geven, maar het hoeft niet meer als een kwelling te voelen. Je hebt dan weer de draagkracht om deze draaglast te dragen.

Wij willen knokken voor deze ouders zodat zij zich weer gezien en gehoord kunnen voelen. Wil jij zelf leren hoe je ouders en gezinnen kunt ondersteunen, kijk dan eens in de academie bij de opleiding of training. Ben je een ouder die graag laagdrempelige hulp hierbij zou willen krijgen door inzicht te krijgen in het hele proces? Neem dan een kijkje bij onze oudertraining.